Na een dag schilderen in de vallei keer ik terug, met de rode gloed van de zonsondergang nog voelbaar op mijn wangen
en vers in mijn gedachten. De prachtige lichtsituaties en uitzichten vullen me met zoveel energie dat ik meteen nieuwe ideeën wil uitwerken in mijn atelier. Ken je dat gevoel? Dat je zo geïnspireerd bent dat je aan niets anders meer kunt denken? Was het de intense kleuren of de bijzondere vallei, met de rivier die door het vlakke landschap slingert, omringd door imposante rotswanden? Of misschien het zachte licht dat de boomtoppen streelt? Alles in deze vallei was puur schilderachtig.
Het kiezen van een goed onderwerp ter plaatse is echter niet altijd makkelijk, vooral wanneer een plek zoveel visuele rijkdom biedt. Alles
lijkt om aandacht te schreeuwen. Vaak denk ik: Ik kom hier terug om die geweldige rots te schilderen!
Op zo’n moment is een foto voor mij niet genoeg. Een vlotte plein air studie of een bladzijde vol aantekeningen heeft voor mij dan veel meer waarde. Foto’s kunnen me zelfs belemmeren in mijn creatieve proces. Tegenwoordig werk ik steeds meer vanuit mijn geheugen, met hulp van schetsen, notities en kleurstudies. Foto’s gebruik ik alleen nog als naslagwerk.
